Sonbaharın ilk günü geldiğinde, her yıl yaptığım gibi yine durup derin bir nefes alıyorum. Havanın serinliği, yaprakların hafifçe hışırdadığı sokaklar, sonbahar mevsiminin kendine özgü kokusu… Tüm bunlar zihnimde kitap, kahve ve huzur üçlemesini canlandırıyor. Sanki sonbahar, beni içsel bir yolculuğa davet eden bir mevsim. Her yaprağın düştüğü yerde, yeni bir düşünce filizleniyor, her rüzgar esintisiyle bir karar alıyor, bir hafıza tazeleniyor.
Bu mevsimde kitaplarımın sayfalarını yeniden açarım. Kahvemin sıcaklığıyla birlikte sayfalar arasında kaybolmak, bana hem dinginlik hem de ilham verir. Sonbaharın sessizliğinde düşüncelerim netleşir; bırakmak istediklerimden başlayarak, hayatımda yeni alanlar açarım. Kendime sorduğum sorulara cevaplar ararken, geçmişi değerlendirir, geleceğe dair planlar yaparım. Sonbahar, benim için sadece bir mevsim değil; bir hesaplaşma ve yeniden doğuş dönemi.
Yeni kararlara bu mevsimde daha kolay ulaşırım. Bir yandan geçmişin yüklerini bırakırken, diğer yandan yeni başlangıçların heyecanını hissederim. Belki de sonbaharı bu kadar özel kılan, benim bu mevsimde doğmuş olmamdır. Her yıl, sonbahar geldiğinde, sanki yeniden doğmuş gibi hissederim. İçimde bir enerji uyanır, fikirlerim berraklaşır, hedeflerim netleşir.
Sonbaharın getirdiği renkler, sarının, turuncunun ve kırmızının tonlarıyla çevremi sarar. Bu renkler, ruhuma yansıyan bir tablo gibi, bana ilham verir. Günlerin kısalması, akşamların serinliği, sokaklarda yürüyüş yaparken duyulan hafif rüzgar… Tüm bunlar bana, hayatın hızını yavaşlatmayı ve anın tadını çıkarmayı hatırlatır.
Kendi içimde yaptığım bu yolculuklar, sonbahar sayesinde mümkün olur. Hesaplarımı, kitaplarımı, planlarımı toparlar; yılın geri kalanına hazırlık yaparım. Sonbahar, bana yalnızca doğayı değil, hayatı da yeniden değerlendirme fırsatı sunar. Ve her yıl, bu mevsimin ilk gününde, kendimi yeniden doğmuş gibi hissederek, yeni bir sayfa açarım.
Peki siz bu mevsimi nasıl değerlendiriyorsunuz?
