Her insanın doğasında hayal kurma var. İnsanlar en kötü, en zor günlerinin ardından hemen sonra hayal kurmaya başlar. Hem de hiç gerçekleşmeyeceğini bile bile.
Sonuçta yine de hayal kurmak güzel. İnsanlar, sağlıkları, borçlarının bitmesi, yeni bir iş kurma, iyi bir evlilik yapmak için hayal kurarlar. Hayalin ne için olduğu önemli değil. Yeter ki her insanın bir hayali olsun. İnsanlar hayalleri ile yaşar. Bazen insanları hayal kurmaları yaşatır. Bazen hayallerimize çok yaklaşırız. Bazen hayallerimizin kıyısından geçeriz. Hayal kurmak insanı heyecanlandırır. Hayaller, bize yeni ufuklar ve yeni kapıla açabilir. Her zaman hayaliniz olsun, hayalinizi kaybetmeyin. İnsan, hayal kurmaktan hiç bıkmamalı.
Hayallerimiz gerçekleşmiyorsa, yeni bir sayfa açmalı, yeni hayaller kurmalıyız. Gerektiğinde hayallerimize yeni bir format atmalıyız. Ve bir an bile hayal kırıklığına uğrama korkusu yaşamadan hayaller kurmalıyız. Belki de hayal aleminde sihirli değnek çok. Unutmamalı ki hayalle hayatta kalmak mümkün. Hiçbir hayaliniz gerçekleşmese bile hayal kurmaya devam etmeli insan. Hiçbir hayalin gerçekleşmezse bile!
Bir bakıma belki kendi beklentilerimizi ve egolarımızı tatmin etmeye çalışıyor belki de çocuklarımızın daha iyi bir geleceğe sahip olmasını sağlamaya çalışıyoruz. Ama bir yerde yanlış mı yapıyoruz acaba? Mesela, ebeveynlerinin baskısı ve yönlendirmesi ile bu alana yönelen zeki çocukların, zekasını esasında bu bölüme adamak istememelerine rağmen ya da bu yönde bir zeka olmasına rağmen kabiliyetlerinin olmamasından dolayı, sırf üniversite sınavlarında üstün başarı aldıklarından dolayı Tıp bölümüne yönlendirilmelerinde yanlışlık yapmıyor muyuz acaba?