KOMŞUN ÖLMÜŞ HABERİN YOK!
Geçen hafta Ramazan Demir çok dramatik bir haber ve buna bağlı bir yorum yaptı. Bu haber çok ibretlik ve de düşündürücüydü. Dramatik olay Susurluk Kayıkçı köyünde yaşandı. Hasan Sevinç 56 yaşında, zihinsel engelliydi ve evinde tek başına yaşıyordu. Aylarca haber alınamamış ve sonra da evinin kanepesinde cesedi çürümüş, etini börtü böcekler yemiş, geriye sadece iskeleti kalmış bir vaziyette bulundu. Eyvah ki ne eyvah!!!
Neden mi eyvah? Çünkü çürüyen onun cesedi değil biziz de ondan. Okuduğum andan itibaren moralim bozuldu ve aklıma geldikçe deli oluyorum. Ramazan Demir bunu yazarken “O muhtar görevden alınmalı” diye yazmıştı. Anlattığına göre kendisini muhtar aramış ve pek de hoş olmayan bir şekilde konuşmuş. Utanacağı yerde bir de konuşmuş. Ama ben ilave ediyorum sadece o değil o köyde yaşayan herkes bundan sorumludur. Ardından o sorumluluğu onlara tam manasıyla yansıtamayan üst yetkililer.
Ama şu da var ki bizler artık ne kadar duyarsız hale gelmişiz. Komşusu ölmüş, komşusu açmış hiç umurumuzda bile değil. Öyle olmaması için uğraşanlar gayret edenler yok mu var elbette. Ama mutlaka tekrar tekrar bunların kafalara nakşedilmesi lazım.
Şimdi buradan önceki gün yapılan bir toplantıya geçeceğim. Geçtiğimiz gün yapılan, Vali Şıldak, Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğünün çalışmalarının değerlendirildiği toplantıda üstüne basa basa vurguladı… Özellikle kış aylarında acil yerleşme ihtiyacı olan yaşlıların kabulü için şartların zorlanması gerektiği talimatı veren Vali Şıldak, “Hava sıcaklıklarının düşmesiyle kış mevsiminin zorlu şartları başlıyor. Barınma imkânı olmayan hiç kimse kalmaması için onlara devlet olarak muhakkak yer bulacağız. Bunun için bilgi ve iletişim ağını iyi kullanacağız. Emniyetimizle, jandarmamızla, kaymakamlarımızla, belediyelerimizle koordinasyon içinde olacağız” dedi.
Şimdi bütün mesele bu cümleden hareketle yapılması gereken her şeyin yapılması lazım. Yıllar yıllar öncesinde soğuk kış gecelerinde sokaklarda kalanları, garda ve otobüs terminalinde sıcak diye yatanları görürdük. Çok şükür artık öylesi görüntüler olmuyor ama daha başka ve vahim örnekler yaşanması insanı düşündürüyor. Burada kim ne derse desin vatandaşlara ve de ardından muhtarlara çok iş düşüyor. Tabii vatandaşların bu anlamda vicdani ve insani bir sorumluluğu var ama muhtarlar hem vicdani hem de görev gereği sorumlu… Dolayısıyla yukarıdaki gibi bir problem yaşandığı zaman hele ki böyle kırsal bir mahallede hiç kaçarı olamaz.
Böylesine üzücü bir durum çok nadir olabilir ama ona yakın birçok vakanın geliştiğini biliyoruz. Çok yakından takip edilmesini ve denetlenmelerin yapılması dileklerimle yazıma son vermek istiyorum…