İnsan küçük iken yaşadığı ortamı, bulunduğu mahalleyi dünyanın en büyük yeri olarak görüyor. Sonra yıllar geçiyor ve fark ediyor ki aslında çok küçükmüş lakin kendisi büyük görüyormuş. İdrakimiz geliştikçe daha fazlasının ve onun da fazlasının olduğunu yıllar içinde fark edebilir duruma geliyoruz. Ama bu yeterli gelmiyor. Çünkü ruh sonsuz bir yerden gelmiş olmanın bilgisiyle daha da ilerisi olduğunu hissediyor ve bu da insanı arayışa yönlendiriyor.
Arayış sahibi olmak görmeye yetiyor mu? Yetmiyor maalesef. Elbette dış dünyaya baktığımızda görebildiğimiz dağ, deniz, gökyüzü gibi somutlaştırabildiğimiz şeylerden bahsetmiyorum. Var olduğuna inandığımız ve bu dünyaya inişimiz gerçekleşirken ruhumuzun gördüğü ama hatırlayamadığımız yerlerden bahsediyorum. Bir başka âlem… Duyu organlarıyla değil kalp gözü ve ruh ile görünür olan bir âlem.
Geçmişten bugüne görünenin ardını ve nereden geldiğini, yaratıcısını merak eden ruhlar bu bilginin ardına düşmüşler. İnsanın gözü bu bilgileri görecek şekilde yaratılmadığı için bu bilgileri ruhun gözleri ile edinebilmek gerekiyordu. Bu bir içsel yolculuk idi, adı ise seyri sülük.
Seyri sülük Arapça; gitmek, girmek, seyahat etmek, yol almak ve ilerleme demektir. İbni Acibe el Haseni ise şöyle tarif etmiştir: Seyri sülük, padişahlar padişahının huzuruna giden yolun ilmidir. Seyri sülükten maksat: cehaletten ilme, kötü huylardan güzel ahlaka, fena âleminden beka âlemine yönelmektir. Manevi bir yolculuk olan seyri sülük tarikatta, bir mürşidin denetim ve murakabesi altında, kalbin tasfiye ve nefsin tezkiyesi için yapılan rıza yolculuğu olarak da tanımlanmaktadır. Bu yolculuğu yapan kişiye de salik denmektedir
Kişinin kendiyle yüzleşme yaşadığı bu yolculukta yine kendisi gelişimine engel oluyor. Çünkü nefs maddeye odaklı ve heva ile hareket ediyor. Onu yola getirip bu yolculuğu yapar hale gelmek kolay değil. Lakin hepimizde bunu aşacak güç yaradılıştan mevcut. Bu yol insanın aklına dahi gelmeyen görünüşte küçük lakin hakikatte büyük engeller ile dolu. Bu engeller bizim istek, hayal, zaaflarla oluşturduğumuz engeller. Bu engelleri fark edip savaşabilmek için ya kendimizi dışarıdan seyredebilecek konumda olmalı ya da bizi bize gösterecek bir ayna bulmalıyız. Bu ayna ise Hak dostlarıdır.
Hadisi Şerif’te bizlere bildirildiği üzere “ Mümin müminin aynasıdır.” Demek ki hepimiz asıl olan halimizi görmek için bir aynaya ihtiyaç duyuyoruz. Lakin aynanın başka bir aynaya baktığında sağlıklı görüntü görmesi aynanın mahiyeti ile alakalı. Misal kirli, paslı bir ayna net ve güzel bir görüntü göstermez değil mi? Karşısına ne kadar mükemmel bir ayna da gelse o baktığında sadece çirkinlik görür ve bu çirkinliği karşısından sanır.
Bu başka alem, bilen bir kılavuz olunmadan yürünmüyor. Refi Cevad Ulunay’ın kaleme aldığı Bir Başka Alem kitabı bize bu yolculuğun kapılarını aralıyor. Kuş dili ile konuşulan bu alemde söylenenleri anlamak için Süleyman olmak gerekiyor. Kim bilir belki Hüdhüd şu an size Belkıs’ın Mektubunu getirmek için semalarda uçuyordur. Hayırla kalın…
