Daha dün gibi aklımdadır heyecan ve istekle gittiğim Gazetecilik Bölümü’nde okulumuzun gazetesinde köşe yazısı yazmaya başlamıştım. 2007 yılıydı ve yaz tatilini iyi değerlendirmek, mesleği öğrenmek istiyordum. Nur içinde yatsın Refet Çerik abimizden bu konuda tavsiye istemiştim. O da beni Haberci Gazetesine yönlendirmişti. Gerçi onlar adımı Mehmet anlamışlardı ama olsun…
İşte böylece başladı Haberci ile tanışma serüvenimiz. Şimdi onlar mesleki alanlarında çeyrek asrı devirdiler. Mesleki başarılarını halen sürdürmekteler. İlk o yaz öğrenmiştim mesleğimizin ne kadar zor ve yorucu olduğunu. Ve okullarda bize anlatılanla alakası olmadığını. Mahmut abi ile seçim çalışmalarına katılmıştık. Miting miting geziyorduk. Pratikte her anlamıyla doyurucu bir meslek olarak nitelendirdiğim gazeteciliğin prestijinin uzun yıllar evvel yitip gitmiş olduğunu fark etmem uzun sürmedi tabi.
Para kazanmanın fikir üretmekten ve saygınlıktan daha önemli görüldüğü gerçeği her genç gibi benim de hayallerimi zedeledi. Ama ne olursa olsun söyleyecek bir şeyi olanlara imkan veren HABERCİ Ailesi’nde olmaktan gurur duyuyorum. Şu bir gerçek ki; yazılarımın içeriğine hiçbir zaman karışmadılar. Onların bu geniş bakış açısı başka aile aramamamın en büyük sebebiydi. Bunun için teşekkürlerimi buradan bir kez daha kendilerine iletiyorum. Dönem dönem ara versem de on dört yıldır HABERCİ Gazetesi’nde halen yazılarımla sizlerle buluşmaktayım.
HABERCİ Gazetesine giderken hayatımdaki en önemli değişikliğe doğru adım attığımı bilmiyordum. Kaderin beni eşimle buluşacağım yere doğru yönlendirdiğini çok sonra anlamıştım. Aynı zamanda kendi ailemi de kuracakmışım meğer. Hem mesleki hem de hayat açısından baktığımda kendim olma yolculuğunda HABERCİ benim için bir okul olmuştu. Halen de onunla gelişmeye ve değişmeye devam ediyorum. Sizleri tanımaktan ötürü gururlu ve mutluyum. Beni de ailenize kabul edip abilik yaptığınız için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.
Nice 25 yılların olsun HABERCİ Gazetesi…
