Veteriner Hekim Hüdayi Tanrıkulu, “Hayvancılığın en önemli unsuru olan küçük aile tipi işletmeler dramatik sona adım adım değil de koşarak mı yaklaşıyor?” diye sordu.
Veteriner Hekim Hüdayi Tanrıkulu, ülkenin büyükbaş hayvan varlığının yüzde 80-90’nın küçük aile tipi işletmelerde bulunduğunu, bu işletmelerdeki hayvan sayılarının ağırlığının da 0-20 adet arasında olduğunu söyledi.
Tanrıkulu, “Balıkesir’deki durumda bir benzer şekilde. İlimiz büyükbaş hayvan varlığı toplamı 580 bin civarındadır. Bu sayı içindeki dişi hayvanların ise neredeyse tamamına yakın bir oranı damızlık vasfı ve sütçülük karakteri yüksek hayvanlardan oluşmaktadır. İfade etmeye çalıştığımız konular koyun yetiştiricileri içinde benzer bir durumdadır. Sadece Balıkesir olarak değil tüm illerdeki hayvan sayılarını işletme odaklı olarak incelediğimizde ise verilerin doğruluğu tartışılır bir durumda. Sektörel projeksiyon ve hesaplamaların reel rakamlarla yapılması her açıdan önemli.
“AKIL VE BİLİMLE DOĞRUYA ULAŞILMALI”
Çünkü ön göremediğiniz bir şeyi yönetemezsiniz. Amaç hamaset yapmak değil akıl, bilim, vizyon ve istişare ile doğruya ulaşmak olmalıdır. Hayvancılık ve hayvancılığa bağlı faaliyet gösteren diğer sektörlerin gerek nüfus içindeki oranı gerekse ekonomik büyüklüğü göz önüne alındığında ciddi bir özgül ağırlığının olduğu görülecektir. Kısaca bu küçük tespitleri yaptıktan sonra hayvancılığın mevcut durumuna farklı bir açıdan değinmek isterim. Hayvancılığın önemini, sorunlarını ve çözüm noktalarını fırsat bulduğumuz her platformda mütemadiyen anlatmaya çalıştık” dedi.
“HAYVANSAL ÜRETİMDE DIŞA BAĞIMLILIK TEHLİKELİ”
Tanrıkulu, açıklamasına şöyle devam etti: “Üretim maliyetinin yüksek, ürünün ucuz olduğunu söylemenin klişe bir söz olarak kaldığı bazı mecralar noktasında anlamını yitirdiğini düşünüyorum. Sektörün kurum, kuruluşlar ve üretici dahil tüm paydaşlarının dönüşümü yaratacak paradigmal değişimleri yapamadığı sürece bu kısır döngüden kurtulması zor gözüküyor. Bunu da yapabilmenin akıl, bilim, vizyon, irade ve istişareden geçtiği bu çerçeve dışındaki konuşmaların lafügüzaftan öteye geçmediğini düşünüyorum.
Acaba ülkemiz hayvan varlığının yüzde 80-90’nı elinde bulunduran aile tipi işletmelerin elindeki hayvanlar endüstriyel ve entansif üretim yapan, sermayesi ve teknik donanımı daha yüksek olan işletmelere mi transfer olacak?
“KÖYLERE GİDİP ÜRETİCİERLE KONUŞUN”
Peki bu durumda aslında küçük birer üretim üssü olan ve geçimini buradan sağlayan yüz binlerce işletme buna bağlı sektörler doğal seleksiyona mı bırakılacak? Bu işletmelerin yaşaması için rehabilitasyon yapılamaz mı? Arz talep dengesi nasıl kurulacak? Hayvansal ürüne ulaşmak daha pahalı bir hale mi gelecek? Yabancı yatırımcı bu oyuna mı girecek?
Sektörü hiç bilmeyen ve tanımayanların sırf sermayesi var diyerek bu alana girmesi karşımıza neler getirecek? Hayvansal üretimde gerçeği görmek, gelinen noktayı görmek istiyorsanız köylere gidip üreticilerle konuşabilirsiniz. Onlara soracağınız sorulardan birkaç tanesi şunlar olabilir. Hayvan sayısını önceki yıllarla kıyaslamalarını, köyde üretilen toplam süt miktarının değişimini, çocuklarına bu işi yaptırıp yaptırmayacaklarını ve belki de en önemlisi sektörün düzeleceğine dair umutlarının olup olmadığını. Gerçekler güneşe benzer, gözlerimizi yakar korkusu ile güneşe bakmak istemeyiz.” Cengiz GÜNER
