Kaç zamandır yazmayayım diye sabrediyordum, ama artık yeter.
Sabrın da bir sonu var…
Son dönemde, kamuda herkes bir birinden korkuyor.
Akıl almaz bir şekilde memuru amirinden, amiri müdüründen, müdürü üstünden, korku silsilesi devam ediyor.
Korkmayın, beyler bayanlar!
Korkunun ecele faydası yok…
Size o makam koltukları tapusu ile verilmedi.
İşinizi kamu adına, güzel yapacaksınız diye o görevlere atandınız.
O koltuklardan çok ama çok yönetici ve müdürler gelip geçti.
İsimlerini saymaya kalksak herhalde kitap, hatta ansiklopedi olur.
Ama hiç biri son dönemlerde ki kadar korkak olmadı.
Telefonda bile istediğimiz bilgileri kolayca alabiliyorduk.
Şimdi ise; sabırları zorlayan bir korku var.
Bilgi ile demeç ya ayırt edilemiyor ya da kamu kurumlarında, liyakatla görev yapan yöneticiler, ‘Aman bana laf gelmesin’ anlayışıyla gazeteci ile haber yapmaya bile endişe ediyor.
Kimden, neyden korkuyorsunuz?
Haa, gazetecileri öcü olarak görüyorsanız, görmeyin…
Biz öcü falan değiliz.
Sadece halkı doğru bilgilendirmeye çalışıyoruz.
Haber için, yetkili makamlardan izin alınmış olmasına rağmen,
‘Yok benim ağzımdan yazma’, ‘Şimdi tayin zamanı’ gibi cevaplar veriliyor.
Ya beyler, bayanlar…
Siz kamuda yönetici pozisyonunda çalışırken ve maaşlarınızı da ayın 15’inde bu vatandaşların vergileri ile bankamatikten alırken de mi aynı cevapları veriyorsunuz, gerçekten ama gerçekten çok merak ediyorum.
İdareci olduğunuz, idare ettiğiniz kurumlar ile ilgili haber amaçlı bilgileri, yetkili makamların izni ile gazetecilerle paylaşabileceğinizi, nacizane bir kere daha hatırlatayım.
Bilgi, bir kurumla ilgili var olan verileri paylaşmaktır.
Demeç ise daha farklı.
Sizden demeç isteyen yok.
Onu zaten siyasiler fazlasıyla veriyor.
