Zaman zaman ben de eleştiriyorum, Suriyeli sığınmacıların Türkiye’ye plansız olarak kabul edilmesini.
Savaşı yaşamayan, acılarını da, sonuçlarını da bilemez.
Eviniz bombalarla yerle bir oluyorsa, yakınlarınız öldürülüyorsa ve ailecek canınızı kurtarmak için doğup büyüdüğünüz topraklardan kaçıyorsanız gerçekten çok zor bir durum.
Balıkesir’de önceki gece hava sıcaklığı eksi 4 dereceyi buldu.
Cumartesi günü akşam üzeri gazeteden eve giderken, bizim mahallede biri 20, diğeri 17, en küçüğü de kız olan üç kardeşi gördüm.
Yabancı oldukları simalarından belliydi.
En büyüğü Ammar, Türkçe biliyordu.
Ammar’ın anlattıklarını dinleyince önce insanlığımdan utandım, sonra da yetkili ve etkili, sıcak koltuklarında, oturup da görevini yapmayanları da Allah’a havale ettim.
Anlattığına göre Ammar’ın annesi hasta, babası çalışmıyor.
Ailecek Türkiye kayıtları Muş’ta.
Belli ki kaçak olarak Gaziantep, Urfa ve daha bir çok ili gezdikten sonra Balıkesir’e gelmişler.
900 liraya bodrum katta yaşıyorlar.
Yaşıyorlar derken, aç ve soğukta..
Evde ne bir yiyecek, ne odun, ne kömür, ne de giyecek kıyafetleri var.
Film gibi değil mi? Ama maalesef değil!..
Madem Suriyeliler bizim misafirimiz, madem devletimiz kabul etti, ilgili, yetkili, sıcak koltuklarında oturan Göç İdaresi yetkilileri ne iş yapıyor?
Ben yaşananları Ammar’dan dinleyince Büyükşehir Belediyesi yetkililerine ulaştım.
Sağ olsunlar, yakacak, gıda ve kıyafet yardımı yapacaklarını söylediler.
Hadi Ammar’ın ve iki kardeşinin, hasta anne ve babasının sesini birileri duydu, kalıcı olmasa da sorunları kısa süreliğine çözülecek.
Ya Ammar gibi onlarca, perişan halde yaşam mücadelesi veren diğerleri ne olacak?
Zahmet olacak ama… Hani o tekerlekli ve dönen müdür koltuklarınız var ya, onlardan kalkın da bu ailelerin durumunu yerinde görün.
Ve aldığınız maaşları hak edin, vesselam…