MUHABBET
Tasavvufu bir ağaç olarak düşünürsek muhabbet onun gövdesidir. İşte bu sebeple mutasavvıflar muhabbete çok önem vermişlerdir. Zira sufinin ulaşmak istediği nokta hakkın muhabbetini kazanmaktır. Sözlükte muhabbet(sevgi), Ruhun, kendisinden lezzet duyduğu şeye meyletmesi olarak tanımlanmıştır.
Beyazı Bestami muhabbetten kaynaklanan iki sevgi olduğunu söyler. Birincisi nimeti görmekten ikincisi ise nimeti vereni görmekten kaynaklanır. İmam Kuşeyri de muhabbeti Allah'tan kula, kuldan da Allah' a yönelik olmak üzere iki şekilde ele alır. Allah'ın kuluna hususi surette bir nimet vermeyi irade etmesi, Allah'ın kuluna olan sevgisidir. Ona rahmet etmesi ve sevap vermesi de öyledir. Kulun Allah hakkındaki muhabbeti ise, kalben hissedilecek bir şey olup ifade edilemez bir duygudur. Bu hal ve his insanı, Allah'a tazime, rızasını tercih etmeye, O'ndan ayrı kalınca sabırsızlanmaya, O’na ihtiyaç duymaya ve sürekli O’nu zikre sevk eder.
Nasıl ki insan fıtratı icabı kendine iyilik yapanı sever. Bu yönden de sevilmeye gerçekten layık olan Allah’tır. Bize küçücük iyilik yapan bir kişiye karşı nasıl minnettar oluyorsak, bunca nimet ve güzellikleri ihsan eden Allaha karşı da muhabbetle dolmalıyız. Aslında etrafımızda gördüğümüz tüm iyilik ve güzellikler bizi onların asıl sahibine aşkla bağlı olmayı işaret etmektedir.
Allah’ın insanın kalbine yerleştirdiği bu sevgi duygusu Allah’ı sevmek içindir. Kuranı kerimde Allah kendisini nasıl sevmemiz gerektiğini şu ayet bizlere açıklamıştır. “De ki: Eğer Allah’a muhabbetiniz varsa hemen bana uyun ki, Allah da sizleri sevsin ve suçlarınızı affetmekle örtsün. Allah Gafûr’dur, Rahîm’dir.”(Âl-i İmrân, 3/31) bu ayeti Said Nursi şu şekilde açıklamıştır: ““Allah’a (c.c.) imanınız varsa, elbette Allah’ı seveceksiniz. Madem Allah’ı seveceksiniz, Allah’ın sevdiği tarzı yapacaksınız. Ve o sevdiği tarz ise Allah’ın sevdiği zâta benzemelisiniz. O’na benzemek ise, O’na ittiba etmek (tâbi olmak)tır. Ne vakit O’na ittiba etseniz Allah da sizi sevecek. Zaten siz Allah’ı seversiniz; tâ ki, Allah da sizleri sevsin.” (Lem’alar, s. 21)
Ayetten de anlaşıldığı üzere Allah’ın sevgisine ulaşmak, onun en sevgilisi olan Hz. Muhammed (sav) sevmekle mümkün olmaktadır. Kişi kimi severse ona benzemeye çalışır. Onun sevdiği şeyleri sever ve onun yaptıklarını yapmaya gayret eder. Sonuç olarak, Peygamberimiz (sav) Allah’ın en sevdiği ve razı olduğu insan modelidir. Bir mümin O Rehber-i Ekmel’e benzediği ölçüde, Allah’ı sevmiş ve Onun muhabbetini kazanmış olur.
Her dizesi buram buram aşk kokan Yunus Emre şiirini de buraya eklemek isterim. Belki bizlere de aşkından bir damla nasip olur.
DAĞLAR İLE TAŞLAR İLE
Dağlar ile, taşlar ile,
Çağırayım Mevlam seni.
Seherlerde kuşlar ile,
Çağırayım Mevlam seni.
Su dibinde mahi ile,
Sahralarda ahu ile,
Abdal olup Ya Hu ile,
Çağırayım Mevlam seni.
Gökyüzünde İsa ile,
Tur dağında Musa ile,
Elimdeki asa ile,
Çağırayım Mevlam seni.
Dertleri çok Eyüp ile,
Gözü yaşlı Yakup ile,
O Muhammed mahbub ile,
Çağırayım Mevlâm seni.
Hamd ve şükrullah ile,
Vasfı Kulhüvallah ile,
Daima Zikrullah ile,
Çağırayım Mevlam seni.
Bilmişim dünya halini,
Terk ettim kıylükalini,
Baş açık, ayak yalını,
Çağırayım Mevlam seni.
Yunus okur diller ile,
O kumru bülbüller ile,
Hakk'ı seven kullar ile,
Çağırayım Mevlâm seni.
