İnsanoğlu şu dünyada şeytan ve nefsi ile imtihan edilmektedir. Hepimiz isteyerek ya da istemeyerek günah işliyoruz. Allah’ın razı olmadığı davranışları işleyerek bize emanet edilen kalbimizi kirletiyoruz.
Bu kirliliğin ahvalini Peygamber efendimiz sav bizlere şu hadisle bildiriyor: “Kul, bir günah işlediğinde kalbinde siyah bir nokta oluşur. Tevbe ettiği takdirde cilalanıp silinir. O günahı tekrar işlediği/günaha devam ettiği zaman, o siyah nokta da gittikçe büyür, kalbi istila eder. İşte bu husus, “Hayır (Kur’an eskilerin masallarıdır, diyenlerin sözleri doğru değildir), Bilakis işledikleri günahlar, onların kalplerini paslandırdı.”(Mütaffifin, 83/14) ayetinde geçen paslanmadır.” İşte bu durumda da Allah bize tevbe ile şifa bulunacağını söylüyor.
Tevbe, ‘geri dönmek, rücû etmek, dönüş yapmak’ anlamına gelmektedir. Hata da ısrar etmeyip işlediğimiz günahtan pişmanlık duyarak fabrika ayarlarımıza geri dönmek bir nevi Fıtratı bozacak davranışlardan mümkün olabildiğince uzak durmak olarak da düşünebiliriz.
Fıtratımızı bilgisayar gibi düşünürsek işlediğimiz her günah yazılımımıza bulaşan bir virüs gibidir. O virüsleri temizlemez ihmalkâr davranırsak akıbet odur ki bilgisayarımız çöker. Ki bu manevi bir çöküş anlamına geliyor ki insanın hem dünyasını hem de ahiretini etkiler.
Aslına bakarsak insan günah işlemeye meyilli yaratılmıştır. Ta Âdem babamız ve Havva annemizden beri bu böyle süre gelmiştir. Ezeli düşmanımız olan Şeytan bizleri isyana düşürmek için ordularıyla birlikte savaşmaktadır.
Tam bu noktada tasavvuf der ki; insanı günah işlemeye sürükleyen sebepler vardır ve o sebepler ıslah olmadığı sürece insan günah çukurundan kurtulup felaha erişemez. O sebepler nefsimizin sahip olduğu kötü huylardır. Bu kötü huylardan kurtulmak için niyet etmeli ve tevbe ile samimiyetimizi Allah’a ispatlamalıyız.
Günah işlemenin ciddiyetini kavramayışımızın bir sebebi de cezanın hemen verilmemesidir. Oysa ölüm her an kapımızı çalabilir. Bir diğer sebep ise dünyanın nimetlerine olan düşkünlüğümüz. Bu arzular ve hevesler bizi kör ederek asıl zevklerin olduğu ahiret alemini unutturuyor. Nasılsa Allah affedicidir beni de affeder düşüncesi ise başka bir sebep. Ya da daha zamanım var sonra tevbe ederim... Şeytan insana sayısız bahane sunabilir. Bu bahaneler karşısındaki silahlarımızdan ilki tevbedir.
Tevbe ile temizlenen kalp aslına rücu ederek kulluk görevini gerçek anlamda yerine getirmeye başlar. Hakikatleri görerek aynı zamanda da doğruyu yanlıştan ayırt etmeye yarayan basireti ile yanlışlardan korunmaya başlar. O zaman nasıl bakarsan öyle görürsün sözü misali baktığı her şeyde Allah’ın güzelliklerini görür. Onun yaptığı işlerdeki sırrı kavramaya başlar. Kendi gerçeğiyle yüzleşerek bu dünyada misafir olduğu konusunda kalbi mutmain olur. Aksi halde gayesi anlaşılamadan geçirilmiş koca bir ömürden başka amel defterimizde bir şeyimiz kalmaz.
Ancak tevbe edip hallerini düzeltenler ve gizledikleri gerçekleri açıklayanlar başka; ben onların tevbesini kabul ederim. Çünkü ben, tevbeleri çokça kabul eden ve merhameti bol olanımdır. (Bakara Süresi,160)
Allah bizleri çokça tevbe eden ve tevbesi kabul olunanlardan eylesin. Baki selamlar...
