Bu yıl sevdiklerimizi kaybetmeye devam ediyoruz Bir süre önce genç yaşta yeğenimi kaybetmiştim, dün de 50 yıllık arkadaşımı kaybettik. Bir öz kardeş kaybetmişçesine üzüntü yaşadım. Çünkü çok küçük yaşlardan itibaren hep birlikte olmuştuk. İşte bu kayıplar insanı kendine getiriyor ve bildiğimiz ama zaman zaman unuttuğumuz başlıktaki cümleyi aklımıza getiriyor…
Çünkü dünyanın ne kadar yalan olduğunu çok sert bir şekilde sana hatırlatıyor. Düşünün aynı mahallede, hem de yok yokluk yıllarında her anını birlikte geçirmişsin, ardından okul hayatı ve en son Eğitim Enstitüsünde aynı evde kalarak, aynı odada yatarak, hatta misafir geldiğinde sıkış tepiş aynı yataklarda yattığın bir arkadaşın…Sonra araya yıllar giriyor o yıllar içinde belli zamanlarda buluşmalar ve kısa kısa görüşmeler. Hep ileriye atılan uzun uzun sohbetler. Nereye atıyorsun o sohbetleri; bakalım o sohbetler için zamanınız kalacak mı hiç düşünmeden…
Bu yaz o kısa buluşmalarımızdan sonra aşağıdaki cümleleri paylaşmışım:
“Çok uzun yıllar önce, 2. Sakarya’nın en mahrumiyet, çamur içinde, yolsuz susuz günlerinde, çocuklukta başlayan arkadaşlık. Gençlik yıllarının o en zor günlerinde geçen ve ateşin içinden biraz da şansla yırtan üç arkadaş. Sonra yurdun birçok beldelerine dağılma, yaz aylarında buluşma ve işte nihayet tekrar yıllar sonra bol nostaljili günler. Geçtiğimiz gün buluştuğumuzda başta Zağnospaşa Camii’nin yeni düzenlendiği bahçesinde ve ardından şehitlikte devam eden bir tur attık. Bu menfaat dünyasında hiçbir beklenti olmadan sürdürülen dostluklar kadar değerli bir şeyin olmadığını bilmem söylemeye gerek var mı?”
İşte o iki arkadaşımla birlikte bu son buluşmamız oldu. Bugün diğer ikimiz Rahmi Gülgönül arkadaşımızı birlikte toprağa vereceğiz. Son görevimizi yapacağız. Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun inşallah. Çarşambaları yazacağım yazı için oturduğumda başka bir şey yazmak içimden gelmedi. Çünkü bu satırları yazdığım anlarda benim ağır basan duygularım bu yöndeydi.
Evet, yine başlıktaki cümleyi tekrar ederek yazımı da bitirmek istiyorum. Ölüm gerçek, her şey yalan olan bu dünyada birbirimizi yemenin, hastalık derecesinde hırslanmanın hiçbir değeri yok…
Mekânın cennet olsun can arkadaşım…
