Dün “Babalar Günü” olması nedeniyle birçok paylaşımlar yapıldı. Ben de “Baba ama nasıl baba?” temalı bir yazı kaleme almak istedim. Çünkü ben bugüne kadar çoook “İskele babaları” gördüm… Gerçek anlamda evlatlarına babalık yapan fedakâr babaları tenzih ederek birkaç kelam etmek istiyorum.
Yukarıda bahsettiğim gibi gerçek anlamda görevlerini yerine getiren babaların bu özel gününü kutluyorum. Gelelim sorumsuzca, vicdansızca, gaddarca ve de zirvedeki bencillikleriyle iskele babalarına…
Daha önceki yazılarımda da bahsettiğim gibi gelir ve eğitim düzeyi son derece düşük olan bir mahallede geçti çocukluğum ve gençliğim. Etrafıma baktığımda gördüğüm; elinde kazmasıyla sabahtan akşama kadar temel kazarak, sırtında üst katlara tuğla taşıyarak (evet, o mahallelerdeki evlerin çoğu 50 yıl önce kazmayla temel kazılarak, üst katlara sırtta tuğla taşınarak inşa ediliyordu) çoluğunun çocuğunun rızkını kazanan ve evine ekmek götüren, o zamanlar fazla olmayan fabrikalarda vasıfsız işçi olarak çalışan babaların varlığını gözlemliyordum. Ama maalesef hiçbir iş yapmayan çoluğunun çocuğunun nafakası için kılını bile kıpırdatmayan, akşama kadar kahvehanelerde pinekleyen, hatta kâğıt ve kumar oynayan babalar da benim görüş alanımdaydı. Tabii çocuktuk ve fazla akıl erdiremiyorduk; onların o sorumsuzluğunun nelere mal olabileceğini. İşte size “iskele babası” diye bahsettiğim örneklerden biri bu…
Yine “iskele babası” örneğiyle devam edelim; bu örnekte çalışan ancak günü birlik kazandığı parayla akşam kahveye gidip kumar oynayan ve çoğunlukla kaybeden veya doğru meyhaneye gidip gece yarılarına kadar içip eve sarhoş gelen babalar. Bu iki baba örneğinde durum şu: birincisi çoğunlukla kumarda kaybeden “iskele babası” çok geç geldiği için karnı acıkmıştır ve hem ev işi hem çocuklarına bakmaktan yorulup bitap düşmüş karısını ya bağırarak ya da bir tekmeyle kaldırıp sofrayı hazırlamasını ister…İkincisi ise çok fazla içmiştir ve büyük bir gürültüyle, eve girer girer girmez bazen ayakkabılarıyla yatağa sızar. Zaman zaman da ya yatağa ya da evin ortasına kusar…
Bu verdiğim iki örnekte sabah olunca durum nedir peki? İşe gidecek olanı hanımı zorla kaldırır. O gün pazara gidilecekse ya da çocuklar için bir ihtiyaç var da hanımı para isterse; akşam ya içkiye ya kumara para verildiği için ve de cebinde para olmadığı için küfürle karışık istediğine pişman edilir. (Hatta eşi uzatırsa sonu dayakla biter)
İşte bu durumdaki kadın ya günü birlik bir işe giderek evinin ihtiyacını karşılamaya bakar veya anne babasından yardım ister. Ama en sonunda alır çocuklarını annesinin evine gider ya da bir ev tutarak çok sıkıntılı bir hayata adım atar. Çünkü bundan sonra hem anne hem de babadır. İşte böylesi örneklerdeki anneler aynı zamanda bir babadır. Bunlar benim bire bir gözlemlediklerim ve biraz eski versiyonlar. Günümüz versiyonları da çok değişik bir şekilde tezahür ediyor. Belki daha da vahimleri vardır. Baba olmak çok sorumluluk isteyen bir durum. Allah hiçbir çocuğu sorumluluğunun bilincinde olmayan bir babayla yaşamak zorunda bırakmasın inşallah…
Yazımın sonunda fedakâr ve sorumluluk sahibi babaların günlerini bir kez daha kutluyorum.