Biliyorsunuz dün Dünya Otizm Farkındalık Günü idi. Otizmli çocuklarımız için bir şeyler yapmaya çalışıyoruz. Senede 1 gün değil her gün özel çocuklarımızın yanındayız.
Evet, birçoğumuz böyle farkındalık günleri sayesinde daha da bilinçli. Fakat hala kendi çocuğunun sınıfında otizmli bir çocuk görünce istemeyen bir sürü veli var. Benim çocuğum ile aynı sınıfta olmasın diye dilekçe veren, çocuğuna saygı duyması gerektiğini öğretmeyen.
Aileler için otizmli çocuk yeterince zorken bir de çevreden gelen sesler onları iyice bunaltıyor. Empati yapamıyoruz. Hoş ne kadar istesek de tam anlamıyla onları anlayamayız fakat saygı duyup yardımcı olmak bizim elimizde.
Çocuklarımıza da otizmli bir çocuk ile dalga geçmemeleri gerektiğini ve nedenlerini anlatırsak akran zorbalığının da önüne geçmiş oluruz. Bir de işin şu kısmı var. Bazı aileler bu durumu kabul etmek istemiyorlar. Ya da saklıyorlar.
Okullarda kabul görmeyeceğinden endişe duyduklarından sanırım çocuklarının otizmli olduğunu saklayan aileler var. Kabul etmiyorlar öğretmen bir şey söyleyince. Aileler kabul etmezse durum daha da kötü hal alıyor.
Yani herkesin kabullenip normal hayat akışına uygun davranması gerekiyor. Özellikle erken teşhis ve tedavi bu kadar önemliyken herkesin yapıcı olması gerekir, yıkıcı değil.
