Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin 104. kuruluş yıldönümünü ve Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk tarafından, çocuklara armağan edilen 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı kutladık dün.
Okullarda, sokaklarda, parklarda her yerde 23 Nisan etkinlikleri yapıldı. Büyükler, çocukları mutlu etmek için ellerinden geleni yaptılar ve 23 Nisan coşkuyla, neşeyle kutlandı dün Balıkesir sokaklarında.
Yalnız şöyle bir şey dikkatimi çekti. 23 Nisan gösterilerinde çocuklar genelde tek tip kıyafet giyiyorlar. Öğretmenler belirliyor veliler de gidip alıyor. Ama şimdi kıyafetiydi ayakkabısıydı haliyle belli bir miktar para gerekiyor. Almaya gücü olmayan veliler ne yapıyor. O kıyafetleri almayan çocuklar gösteriye çıkamıyorlar mı?
Gösteriler sırasında izlerken yanımda konuşulanlara kulak misafiri oldum. Bir veli o kıyafetleri alım gücünün olmadığını öğretmene belirtmiş. Öğretmen de durumu diğer velilere iletmiş ve o çocuğun kıyafetini hep birlikte almışlar. Başka bir sınıfta ise yine bir veli durumunun olmadığını öğretmene iletmiş, öğretmen ise ‘O zaman gösteriye çıkamayacak çocuğunuz’ demiş.
İkisi de devlet okulu, ikisi de öğretmen… Biri bir şekilde sorunu çözüyor diğeri kestirip atıyor. Bu sadece bir gün değil ki. Bir sürü etkinlik oluyor bu şekilde okullarda. Ayrıca ek kitaptır, okuma bayramıdır, gezidir.. Çocuk hepsine katılmak istiyor haliyle arkadaşlarıyla birlikte olmak istiyor. Peki ya durumu olmayan aile, onlar ne yapsın?
Olmasın mı hiç etkinlik okullarda, olsun tabi. Ama herkesi düşünerek hiçbir çocuğu incitmeden olsun. Çocuk bayramında kıyafet alamadığı için gösteriye çıkamayan, boynu bükük kalan çocuk kalmasın en azından.
