Balıkesir, Türkiye'nin süt ambarı olmasına rağmen şehirde satılan sütlerin çoğu katkı maddeli ve uzun ömürlü. Peki çiftliklerden sofraya doğal süt neden bu kadar uzak?
Türkiye’nin en bereketli topraklarından biri olan Balıkesir, süt üretiminde adeta dev bir fabrika gibi çalışıyor. Her sabah binlerce hayvandan sağılan litrelerce süt, kamyonlarla toplanıyor. Ancak tüketicinin aklında tek bir soru var: “Balıkesir bu kadar süt üretirken biz neden gerçek süt içemiyoruz?”
Balıkesir’in Sındırgı, Bigadiç, Manyas ve Gönen gibi ilçeleri her yıl milyonlarca litre çiğ süt üretiyor. Ancak bu sütler doğrudan tüketiciye değil, büyük işletmelere gidiyor. İşletmelerin sütü pastörize edip uzun ömürlü hale getirmesi, içine bazı katkı maddeleri eklemesi ve raf ömrünü uzatması, sütün doğallığını gölgede bırakıyor.
Tüketici ise market raflarında, adında “doğal” geçen ama asıl üretim noktasına oldukça uzak ürünlerle karşı karşıya. Birçok kişi gerçek sütün tadını unutmuş durumda. Özellikle cam şişede günlük süt bulmak neredeyse imkânsız hale gelirken, bazı mahallelerde süt satışı yapan üreticilere bile ceza kesildiği yönünde iddialar gündemde.
Çiftçiler ise yüksek maliyetler, aracı firmaların baskısı ve alım fiyatlarının düşüklüğünden şikâyetçi. Bir litre sütü 16-17 liraya satmak zorunda kalan üretici, kazancını koruyamazken tüketici bu sütü 35 liraya kadar marketten almak zorunda kalıyor. Bu durum hem üreticiyi hem tüketiciyi mağdur ediyor.
Gıda güvenliği gerekçesiyle sokakta süt satışı sınırlandırılsa da yerel kooperatiflerin doğrudan taze süt dağıtımı konusunda devreye girmemesi ayrı bir tartışma konusu. Oysa birçok kentte örnekleri olan ‘Kooperatif Süt zincirleri’, Balıkesir’de neden yaygın değil?
Bu tablo akıllara şu soruyu getiriyor: Türkiye’nin en büyük süt üretim merkezlerinden biri olan Balıkesir’de neden herkes güvenle taze süt içemiyor?
