Dünya Kadınlar Gününü kutladık. Karanfiller dağıttık, kadınlarımızın öneminden bahsettik, yaşasın kadınlar dedik. Peki ne yapmadık biliyor musunuz? Uygulamaya geçemedik…
Her yıl 8 Mart’ta kadınlar gününü kutluyoruz. Ama unutuyoruz. Bizim kadınlar gününü kutlamamız için ilk önce onlara hak ettikleri değeri vermemiz, o şekilde yaşamayı öğrenmiş olmamız gerekiyor. Toplumun çoğu kadınları eksik görecek, aşağılayacak, dövecek hatta öldürecek biz de 8 Mart’ta bu günü doyasıya kutlayacağız öyle mi? Hiç sanmıyorum.
Mahkemede kravat taktı diye öldürdüğü eski eş davasından indirim alacak, biri kadına şiddet uygularken araya girdi diye müebbet alacak, ya da kadın cinayetlerine intihar süsü verilecek faili meçhul kalacak sonra da biz ‘Canımız kadınlarımız’ diyeceğiz.
Eskiden kendi çapımda bu olayların özellikle şiddetin eğitim seviyesi ile alakalı olduğunu düşünürdüm. Artık görüyoruz ki eğitimle de alakası yok. Ama yine bence eğitilebilir. Yani çok zor olmamalı bütün insanlara öfke kontrolü öğretmek ne biliyim çeşitli davranış problemlerini ortadan kaldırmak.
Zorunlu olmalı mesela. Ehliyet alacakken de girmeli o eğitime evlenecekken de hatta çocuk sahibi olmaya karar verdiğinde de. Ne gerekiyorsa yapılmalı. Yoksa ne kadar okusakta davranış yönünden cahil bir toplum olmaktan öteye gidemeyeceğiz.
Kadınlar çiçektir diyoruz ya hani onlara çiçek gibi davrandığımız nice kadınlar gününe diyorum…
