Cuma ve Cumartesi akşamları Irak’ın kuzeyinden gelen 12 askerimizin şehit olduğu haberleri ülkeyi yasa boğdu.
Yazarken, televizyon haberlerinde metni okurken çok kolay, ‘12 askerimiz şehit oldu’ demek.
Yurdun dört bir yanındaki evlerinde o acı haberi alan ailelerin yaşadığı acıyı kimse anlayamaz.
Ateş maalesef düştüğü yeri yakıyor.
12 şehidimizin ocakları yandı.
Rabbim kimseye böyle bir acı yaşatmasın.
12 vatan evladından geriye kalan hikayeler, yüreğimizdeki ateşi körüklüyor.
Şehitlerimizin şehadetinden kısa bir süre arkadaşlarına, komutanlarına gönderdiği videolarda ‘Şehit olursam Babam ağlamasın’, ‘Komutanım şehit olursam bu videom sizde kalsın’ sözleri kulaklarımızda dönüyor.
Onlar, biz ülkemizde, şehrimizde, mahallemizde, evimizde, sıcak yatağımızda rahat uyuyalım diye, Irak’ın kuzeyinde göz gözü görmeyen arazide kar, soğuk, tipi altında kahpelerin saldırısında şehit düştüler.
Vatan için, bayrak için şehit düşen kahramanlara Yüce Allah’tan rahmet diliyorum.
Şehitlerimizin acısını yaşarken hiç değilse bu hafta boyunca insan gibi davranıp, eğlence, şamata, kahkahalara ara verelim.
12 şehidimizin YAS’ını ülke olarak tutalım.
Bunu yapmayı bari başaralım.
