Sevgi bir başlangıçtır ve hayat karşılıksız sevgi ile başlar. Bebek anne karnındayken annesinin koşulsuz sevgisini hisseder. Koşulsuz sevgiyle hayata başlayan bebek, ergin oluncaya dek aynı zamanda da kendini sevmeyi öğrenir. Hayat tecrübesi, başarısızlıklar, kaygılar, stresler kendinize olan sevgiyi azaltır mı? Kendinize olan sevginiz azalmaz ancak o sevgi sizi biraz uzaktan izlemek ister.
KENDİNİZİ SEVMEK NEYİ İFADE EDER?
Kendinizi sevmek; özsaygıyı, sorumluluk bilincini, gücünüzü ifade eder. Fiziksel görünüşünüzü sevmek, bakış açısınızı sevmek kendinizi sevmenin bir parçasıdır. Ve hatta kendinizi sevmek hayatınızı sevmeyi ifade eder. Şunu unutmayın ki kendinizi sevmek bir egeoistlik değildir.
Şimdi iki yol düşünün ve hangisinde olmak istediğinize karar verin.
- YOL: Konforunuzun en üst düzeyde olduğu, yeşil ve mavinin yanayana, gökyüzünün size gülümsediği, kendinizi hafif, sakin ve mutlu hissettiğiniz bir yol.
2 . YOL: Rahatsız edici seslerin, kokuların olduğu, gökyüzünün gözyaşlarının sizin üzerinizde, bulutların gülümsemeye halinin olmadığı, kendinizi her an stresli, mutsuz hissettiğiniz bir yol.
Siz hangi yolda ilerliyorsunuz?
Eğer 2. yolda ilerliyorsanız kendinize olan sevginiz sizi uzaktan izlemeyi seçmiş ve kendinizi keşfetmenizi bekliyor demektir.
Eğer 1. yolda ilerliyorsanız kendinizi seviyor ve tam anlamıyla kendinizi keşfetmişsiniz demektir.
PEKİ 1. YOL İÇİN NELER MÜMKÜN?
* Kendinizi kabul edin: Hayatınızın olumsuzluklarına isyan etmek yerine onları kabul edin. Olumlu tarafına odaklanın.
* Kendinizi affedin: Olumsuzluklar karşısında suçlu aramak yerine kendinizi affedin.
* Kendinizi onaylayın: Kendinize teşekkür edin ve kendinizi takdir ederek onaylayın.
* Karşılıksız sevin: Karşılık beklemek sizi yorar bununla birlikte özsaygınıza zarar verebilir.
Kendinizi sevmek için neyi bekliyorsunuz? Hayatı sevmek, çevrenizi sevmek kendizi sevmekten geçer. Erich Fromm’a kulak verin. “Kendini sevmek kendini beğenmişlik değildir. Kendini sevmek de diğerini sevmenin bir parçasıdır.”
