Hafta sonu Adanaspor müsabakasının bitiş düdüğü çaldığı anda matematiksel olarak maalesef bir alt lige düştük, emeği geçen herkesi şiddetle, esefle kınıyorum.
Vaktiyle zengin bir kuyumcu, yanında çalışan çırağını imtihan etmek ister.
Onun eline iri bir pırlanta verip; Oğlum, bunu al, çarşıya çık, önüne gelen esnafa göster, kaç para verdiklerini sor sonra da en sonunda bir kuyumcuya göster ondan da bir fiyat al der.
Bu süreçte bu mücevheratı kimseye satmadan sadece fiyatlarını ve ne dediklerini çok iyi öğren gel, bana bildir diyerek gönderir.
Çırak elinde pırlanta ilk önce bir bakkal dükkânına girer ve sorar elimde ki bu taşa ne kadar değer biçersiniz? Diye sorar.
Bakkal parlak boncuğa benzettiği mücevheri alır, evirir, çevirir ve buna tek bir lira veririm diye cevaplar soruyu, istersen alayım da bizim çocuk oynasın bununla der.
Çırak teşekkür eder ve çıkar diğer esnafı dolaşmaya.
Çırak ikinci olarak Manifaturacıya gider. Mücevheratı göstererek aynı soruyu ona da sorar. Manifaturacı, parlak bir taşa benzettiği mücevhere ancak beş lira verebileceğini söyler.
Çırak üçüncü olarak bir semer ustasına gider; Ustam, sen bu taşa ne kadar para verirsin diye sorar? Semer ustası da taşı evirir, çevirir bundan kaş dediğimiz süslerden yaparım benim semerlere hem de bayağı güzel olur. Buna temiz bir on lira veririm istersen diye cevaplar.
Çırak en son çarşıda ki bir Kuyumcuya gider. Mücevheratı daha cebinden çıkarırken kuyumcunun gözleri yerinden fırlar ve yüksek bir sesle; bu kadar büyük pırlantayı nerden buldun diye bağırır, hemen buna kaç lira istiyorsun diye sorar? Çırağa.
Çırak sorar; siz ne veriyorsunuz? Kuyumcu ne istiyorsan veririm.
Çırak hayır bunu size veremem diyerek taşı eline alır. Kuyumcu yalvarmaya başlar; Ne olur bunu bana sat, Dükkânımı, Evimi, hatta arsalarımı bütün malımı, mülkümü vereyim.
Bu ısrar karşısında mücevheratın emanet olduğunu, satmaya yetkisi olmadığını, sadece fiyatını öğrenmek için görevlendirildiğini söyler ve ustasının yanına döner.
Son yaptığı görüşme kendisini hayretler içerisinde bırakmış ve elindeki taşın ne kadar büyük bir değeri olduğunu anlamıştır.
Kuyumcu ustası çırağının yaşadıklarını büyük bir dikkatle dinler ve sorar bu durumdan ne gibi bir sonuç çıkardığını.
Ustam gördüm ve anladım ki “Hayatta her şey değerini bilenin yanında kıymetlidir.”
Futbol Sevdamız Balıkesirspor, hikâyede ki gibi çok değerli bir mücevher.
Şehri emin belediye başkanlarımız, yöneticilerimiz başta olmak üzere, seçtiğimiz vekillerimiz, kamu kuruluşlarımız, sanayici ve iş adamlarımız ile birlikte kulüp yönetiminden, teknik yönetimine, futbolcusundan, taraftarına kadar Balıkesirspor'umuzun gerçek değerini maalesef bilemedik.
Şu anda yaşanan beterden de beter durumun sorumluların isimlerini tek tek yazmaya gerek yok hepimiz biliyoruz. Ben, sen, o, yani hepimiz dolaylı da olsa yeteri kadar sesimizi çıkarmadığımız, yapılan yanlışları yüzlerine haykırmadığımız, hesap sormadığımız için hep birlikte bu durumun ortak sorumlularıyız.
Kıymetini bilenler yok mu derseniz?
Elbet var ama o kadar çok kandırılıp, küstürüldük, o kadar çok bölündük, parçalandık ki bir araya nasıl gelir, bir kurtuluş yolu bulur, üzerimizde ki ölü toprağı nasıl silkeler, atarız bende bilemiyorum.
Gelin en kıymetli değerimiz pırlantamızı Balıkesirspor’umuzu kaybetmeyelim.
Ben kendi adıma sahip çıkmaya devam edeceğim.
Futbol sevdam pırlantam Balıkesirspor’umu seviyorum.
